دو نوع استاندارد کلاس بندی اصلی برای پاراگلایدر وجود دارد

1-کلاس بندی  طبق EN استاندارد اتحادیه اروپا

2-کلاس بندی  طبق DHV  استاندارد آلمان یا LTF

استاندارد EN در بال پاراگلایدر

EN 926-2  بال های پارا گلایدر را از نظر امنیت و کیفیت پروازی و همین طور مهارت خلبان به 5 دسته تقسیم کرده است, که به صورت زیرند :
 بال کلاس  EN:A  یا LTF1:
 این نوع بال ها بسیار استیبل و مقاوم در برار فشار ها و جمع شدگی ها میباشد و اشتباهات    خلبان را به طور چشم گیری به او میبخشند.
 بال کلاس A برای تمام پرندگان پاراگلایدر به خصوص پرندگانی که در رده beginner میباشند  و تازه شروع به پرواز کرده اند طراحی و ساخته شده است.

 بال کلاس  EN:B  یا -LTF1-2:
 این نوع بال ها نیز مانند بال های کلاس A در برابر فشارات و جمع شدگی ها مقاومند ولی نه به  اندازه بال کلاس A. از خصوصیات این بال میتوان به بالا بودن سرعت و مانور پذیری بالا نسبت به   بال کلاس A اشاره کرد. برای شروع پرواز های کراس کانتری داشتن این بال توصیه میشود.

 بال کلاس  EN:A  یا LTF2:
 این بال همان بال 2 در  LTF میباشد, معمولا بیشتر پرندگان با خصوصیات پروازی , شرایط پروازی و خلبان مورد نیاز برای پرواز با این بال آشنا هستند.
 این بال سرعت و مانور پذیری بالایی نسبت بال های کلاس قبل دارد. در علم آیرو دینامیک این  اصل موجود است که, هر چه سرعت و مانور پذیری بیشترباشد , پایداری یا استبیلیتی پایین خواهد بود.
 پس امکان جمع شدگی ها در این نوع بال بسیار زیاد است و خلبان باید بتواند اصول اکتیو  فلایینگ را به درستی در پرواز با این بال اجرا کند.
 این بال پرفرمنس خوبی در ترمال و ریچ گیری و همین طور کراس کانتری دارد.

 بال کلاس  EN:A  یا LTF 2-3:
 این بال همان بال کلاس 3-2 در LTF میباشد.
 این بال ها در هواهای توربلانسی, گاستی و پرتکان عکس العمل شدید و سریعی از خود نشان  میدهندو در صورت اکتیو پرواز نکردن خلبان و کنترل نکردن سریع بال , بال تاک داده و وارد چرخش و  در صورت ریکاوری نکردن بال وارد چرخش گود و اسپین میشود .
 پس نتیجه میگیریم این بال کمی خطرناک میباشد و نیاز به یک خلبان ماهر با سابقه پروازی بالا  میباشد تا بال را در هر لحظه و در هر شرایطی درک کند.


گروه پنجم بالهای CCC هیتند ه مخصوص خلبانا حرفه ای برای شرکت در مسابقات می باشد