دو نوع استاندارد کلاس بندی اصلی برای پاراگلایدر وجود دارد
1-کلاس بندی طبق EN استاندارد اتحادیه اروپا
2-کلاس بندی طبق DHV استاندارد آلمان یا LTF
استاندارد EN در بال پاراگلایدر
EN 926-2 بال های پارا گلایدر را از نظر امنیت و کیفیت پروازی و همین طور مهارت خلبان به 5 دسته تقسیم کرده است, که به صورت زیرند :
بال کلاس EN:A یا LTF1:
این نوع بال ها بسیار استیبل و مقاوم در برار فشار ها و جمع شدگی ها میباشد و اشتباهات خلبان را به طور چشم گیری به او میبخشند.
بال کلاس A برای تمام پرندگان پاراگلایدر به خصوص پرندگانی که در رده beginner میباشند و تازه شروع به پرواز کرده اند طراحی و ساخته شده است.
بال کلاس EN:B یا -LTF1-2:
این نوع بال ها نیز مانند بال های کلاس A در برابر فشارات و جمع شدگی ها مقاومند ولی نه به اندازه بال کلاس A. از خصوصیات این بال میتوان به بالا بودن سرعت و مانور پذیری بالا نسبت به بال کلاس A اشاره کرد. برای شروع پرواز های کراس کانتری داشتن این بال توصیه میشود.
بال کلاس EN:A یا LTF2:
این بال همان بال 2 در LTF میباشد, معمولا بیشتر پرندگان با خصوصیات پروازی , شرایط پروازی و خلبان مورد نیاز برای پرواز با این بال آشنا هستند.
این بال سرعت و مانور پذیری بالایی نسبت بال های کلاس قبل دارد. در علم آیرو دینامیک این اصل موجود است که, هر چه سرعت و مانور پذیری بیشترباشد , پایداری یا استبیلیتی پایین خواهد بود.
پس امکان جمع شدگی ها در این نوع بال بسیار زیاد است و خلبان باید بتواند اصول اکتیو فلایینگ را به درستی در پرواز با این بال اجرا کند.
این بال پرفرمنس خوبی در ترمال و ریچ گیری و همین طور کراس کانتری دارد.
بال کلاس EN:A یا LTF 2-3:
این بال همان بال کلاس 3-2 در LTF میباشد.
این بال ها در هواهای توربلانسی, گاستی و پرتکان عکس العمل شدید و سریعی از خود نشان میدهندو در صورت اکتیو پرواز نکردن خلبان و کنترل نکردن سریع بال , بال تاک داده و وارد چرخش و در صورت ریکاوری نکردن بال وارد چرخش گود و اسپین میشود .
پس نتیجه میگیریم این بال کمی خطرناک میباشد و نیاز به یک خلبان ماهر با سابقه پروازی بالا میباشد تا بال را در هر لحظه و در هر شرایطی درک کند.
گروه پنجم بالهای CCC هستند که مخصوص خلبانان حرفه ای برای شرکت در مسابقات می باشد.
دیدگاه خود را بنویسید