برای خلبانان تازه کار پاراگلایدر، جسارت فرود در منطقه ای خارج از منطقه "شناخته شده" امن  می تواند ترسناک باشد.  چگونه بدانید که  می توان به منطقه فرود دیگری رسید؟  اگر خط برق وجود داشته باشد چه؟  و بدون جوراب بادی، چگونه میتوان جهت وزش باد را تشخیص داد؟

بیایید به یک تکنیک ساده ی فرود نگاهی بیاندازیم که می توان آن را با موقعیت‌های مختلف تطبیق داد. با فرض بر این که باد ملایم می‌وزد و شما با Xc معمولی خود در حال فرود در یک منطقه باز نزدیک به یک دهکده هستید.

۱. رانش باد را معین کنید

وقتی به محل فرود ، نزدیک شدید و هنوز دارای ارتفاع کافی برای یافتن منطقه فرود جایگزین هستید ،جهت باد را بررسی کنید. ابتدا به دنبال نشانه های واضحی مانند دود، گرد و غبار، درختان و امواج روی آب باشید.یک مدار پایدار بسازید و مراقب حرکت رانش زمین باشید. باد مدار شما را بزرگتر می‌کند و وقتی در مسیر درست قرار می گیرید ، سرعت شما کاهش می‌یابد. دریافت تاییدیه بصری به شما کمک می‌کند تا مهارت درک این موضوع را بدون نیاز به ابزار تقویت کنید.به هر حال تاییدیه دوم را با چک کردن Gps

مورد استفاده تان ایجاد کنید.

فرض می کنیم در حال فرود در ارتفاع کم هستید، در این حالت سرعت ترمیم باید حدود 37 کیلومتر در ساعت باشد.

وقتی   سرعت مدار شما  کند شد مراقبت Gps سرعت زمین باشید ، هنگامی که  سرعت به پایین ترین حد رسید، در جهت باد قرار میگیرید.

۲. یک سطح باز  هم جهت با وزش باد  را شناسایی کنید



یک منطقه مستطیل شکل بلند به شما فضای بیشتری برای عبور می دهد و به هموار کردن جریان هوا کمک می کند. به تصویر نگاه کنید، میدان سمت چپ پایین تصویر امیدوارکننده به نظر می رسد، به جز خط برق که آن را به دو نیم می کند – بنابراین من به جای آن ، میدان  با درخت بزرگ را انتخاب کردم.

۳. خطرات را شناسایی کنید


بهتر است از خطوط تلفن و خطوط برق اجتناب کنید، اما می توانید با خیال راحت به موازات آنها پرواز کنید. درختان بلند یک لایه برشی متلاطم ایجاد می کنند و فرود در آنها می توانند بسیار خطرناک باشند. برخی از دام ها بی تفاوت هستند (گاو، گوسفند) اما برخی می توانند خطرناک باشند (شترمرغ، اسب و گاو نر اسپانیایی). به دنبال راه خروجی خود باشید. مراقب گودال ها یا سنگ های بزرگ باشید.

۴. شیب میدان را در نظر بگیرید

شیب میدان ،هنگام وزش بادهای همسو با شما (*tailwind)یا بادهای گرم ، به این معنی است که حرکت نهایی شما بسیار طولانی خواهد شد. اگر باد بسیار ملایم باشد، می‌توانید در سربالایی فرود بیایید تا قبل از رسیدن به شیب، مسافتی را که طی می‌کنید کاهش دهید. فقط مطمئن شوید که یک حرکت مستقیم و سریع (دست ها به بالا) با انجام  *Flare

داشته باشید به این ترتیب برای یه فرود نرم آماده می شوید.

۵. الگوی حرکتی مناسب با موقعیت را انتخاب کنید

فرود در حالت Aircraft approach (به معنای گرفتن یک فرم U شکل به خود با پرواز در جهت باد، عمود بر آن و سپس مخالف جهت باد) همیشه امن ترین حالت نیست. گاهی اوقات فرود آهسته از یک طرف ، یا استفاده از شکل هشت در مسیر جهت باد (هنگام باد خفیف) یا خلاف جهت باد درانتهای میدان ( هنگام باد شدید) مناسب تر است. برنامه‌ریزی کنید که در مسیر نهایی، خود را به طولانی‌ترین مسیر مستقیم که میتوانید برسانید، به طوری که هنگام عبور از تلاطم ناشی از موانع زمین، نیازی به چرخش بیش از حد نداشته باشید.

ایده این است که زمین و مناطق فرود اضطراری را در نظر بگیرید تا در صورت برخورد با چاله/تلاطم/باد غیرمنتظره هرگز خود را در موقعیتی که گزینه ای برای فرود ندارد قرار ندهید.

۶. یک نقطه را انتخاب کنید


هر بار که قصد فرود دارید ، انتخاب یک نقطه به‌عنوان هدف  را به یک عادت تبدیل کنید.  با گذشت زمان، این عادت توانایی فرود نقطه‌ای شما را   بهبود می‌بخشد و شما قادر خواهید بود در سطحی که خیلی کوچک است  فرود بیایید.   همچنین به شما کمک می کند تا از «محو خطر شدن » جلوگیری کنید، مثل جایی که توجه شما به گاو مبارز اسپانیایی  جلب می شود و شما با برخورد به محوطه  به خود آسیب می رسانید.


۷. از چرخش آهسته خودداری کنید

این مساله شامل بیشتر خلبانان می‌شود. به این صورت که همه چیز به خوبی انجام شده ، تا اینکه در آخرین لحظه، یک سنگ یا تکه ای سیم یا کنده ی درختی را می‌بینید و برای جلوگیری از  برخورد ترمز می کنید.  این اتفاق قطعا فرودی سخت و شاید مچ پای شکسته را به دنبال خواهد داشت ، زیرا با این کار باعث چرخش بال می شوید و وقتی بدنتان به بال نزدیک می‌شود، نوسان و تاب بزرگی را متحمل می‌شود.   حتی اگر با خطری مواجه  شدید، مستقیم حرکت کنید ، Flare را امتحان کنید،به این شکل اغلب می توانید از روی آن عبور کنید.  اگر اصلاحاتی  انجام می دهید، آن را بسیار ظریف انجام دهید – یک لمس کوچک روی ترمز  برای تغییر موقعیت فرود نهایی شما تا چند متر کافی است و اغلب اوقات همین تنها چیزی است که لازم دارید.


۷. پاها را زود پایین بیاورید

پس از یک پرواز طولانی، اغلب خسته هستید، و همین وسوسه نشستن  روی هارنس را تا لحظه آخر تقویت میکند.  ببشترین علت آسیب مچ پا نیز همین است، زیرا پاهای شما به جای اینکه در زیر وزن بدنتان قرار بگیرند، جلوتر از وزن بدن شما هستند.  بنابراین تمام فشار وزن غیر قابل ملاحظه شما بر روی مفصل خمیده مچ پا  می افتد که برای حرکت به وجود آمده نه برای توقف.مهم نیست که فرود چقدر ساده به نظر می رسد، پاهای خود را از هارنس  به سمت پایین خم کنید و زمانی که در ارتفاع 20 متری یا 50 فوتی از سطح زمین قرار گرفتید، کاملاً قائم بایستید – اگر شرایط متلاطم باشد، از ارتفاع بالاتر این کار را انجام دهید.  به این ترتیب پاهای شما می توانند فشار ناشی از فرود را با دویدن کم کند و اگر بال دچار کولپس شد، می توانید

PLF انجام دهید.(به زمین افتادن با چرخش و گردش چتر)


۹. سرعت  را افزایش دهید


حرکت سریع موقع نزدیک شدن به زمین خلاف غریزه شماست، اما حرکت سریع چیزی است که بال شما برای ایجاد یک Flare مناسب با چرخش خوب برای به حداقل رساندن ضربه هنگام فرود به آن نیاز دارد .  پس از پایین آوردن پاها، به آرامی اجازه دهید دست‌هایتان به سمت بالا برود و تا زمانی که پاهایتان اندک تماسی با چمن ها پیدا میکند، پاها را به آرامی حرکت دهید.


10.Flare را با دقت و ظرافت انجام دهید

اینجا لحظه ای  است که می‌توانید   ترمز ها را عمیق بگیرید و آن‌ها را نگه دارید، بنابراین  نرم و آرام فرود می آیید.  اگر کمی تاخیر در انجام Flare داشته باشید ، بهتر است روی پاهای خود بلغزید تا  زمین نخورید.  اگر کمی زودتر در حال Flare هستید، ممکن است کمی سریع پایین بیایید.  در این مورد، Flare را با انجام چند فشار پروانه ای بر روی ترمزها (رهاسازی سریع، استفاده تدریجی اما فوری) با دقت و ظرافت انجام دهید.   این کار برای جلوگیری از استال بال یا پرت شدن به جلو انجام می‌شود.  با تمرین به مهارت می‌رسید.


* مقاله  « شرح مختصر درباره اصطلاحات  پرواز با پاراگلایدر و پاراموتور »  را مطالعه کنید